مشکلات و عوارض تعویض مفصل ران برای بیماران چیست؟

دررفتگی مفصل ران وضعیتی است که در آن سر استخوان ران از طریق حفره مفصل ران به سمت عقب یا جلو حرکت می کند. این صدمات معمولاً در نتیجه یک ضربه سخت مانند سقوط یا تصادف رانندگی ایجاد می شود. آسیب به خودی خود بسیار دردناک است و برای بهبودی نیاز به جابجایی دستی استخوان دارد.نتایج درمان عالی است. برای درمان به دکتر مهرداد منصوری مراجعه نمایید.

پس از اینکه پزشک مفصل را به درستی جابجا کرد یا به صورت دستی آن را تغییر مکان داد و ناخن یا استخوان کلیه را بردارد (در صورت استفاده)، توانبخشی را شروع خواهید کرد. متخصصان مرکز توانبخشی یکپارچه امید یک برنامه توانبخشی را طراحی می کنند که برای شما مناسب است. هدف از این دوره توانبخشی افزایش تدریجی قدرت مفصل و بازگرداندن دامنه حرکتی است. به یاد داشته باشید که قبل از بهبودی کامل، ورزش خود را آهسته و سریع انجام دهید تا از آسیب مجدد جلوگیری کنید.

دررفتگی مفصل ران چیست؟

کالبد شکافی به معنای جدا شدن کامل قسمت های مفصل از یکدیگر است. یک مفصل طبیعی از دو یا چند استخوان تشکیل شده است که به عنوان یک واحد توسط شکل استخوان‌ها، رباط‌ها (نوارهای بافت سختی که استخوان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارند) و ماهیچه‌های اطراف به هم متصل می‌شوند. هر مفصل دارای سطح پایداری متفاوتی است، به این معنی که در مفاصل پایدار، استخوان ها کمتر از یکدیگر جدا می شوند. دررفتگی به شرایطی گفته می شود که در آن استخوان ها به طور کامل از یکدیگر جدا می شوند. همچنین اصطلاح "دررفتگی جزئی" به وضعیتی اطلاق می شود که استخوان ها تا حدی از هم جدا شده اند. دررفتگی می تواند در هر مفصلی رخ دهد، اگرچه برخی از استخوان ها بیشتر از بقیه مستعد دررفتگی هستند.

آناتومی لگن چیست؟

مفصل ران ما از نوع توپ و سوکت است و یکی از پایدارترین مفاصل ما است. البته این منطقی است، زیرا ما روی این مفصل راه می رویم، در جهات مختلف حرکت می کنیم و اغلب به طور ناگهانی تغییر جهت می دهیم. انجام این کارها با یک مفصل ناپایدارتر امکان پذیر نخواهد بود. خوشبختانه، با تکامل ما به موجودات دوپا قائم، مفاصل ران ما به تدریج پایدار شدند.

پایداری مفصل ران نتیجه چندین ویژگی منحصر به فرد است. مهمتر از همه، سر استخوان ران (توپ) در عمق حفره استابولوم (سر) قرار دارد. دلیل دیگر این پایداری وجود رباط های بسیار قوی است که استخوان های این مفصل را به یکدیگر متصل می کند. علاوه بر این، در لبه استابولوم، ما یک بافت غضروفی ضخیم و نرم به نام لابروم داریم. این غضروف نه تنها به تقویت اتصال بسیاری از رباط های لگن کمک می کند، بلکه باعث بسته شدن مفصل ران و نتیجه پایدار می شود. در نهایت عضلات بسیار بزرگ و قوی در اطراف مفصل ران داریم که حرکت مفصل ران را در حین استفاده تثبیت می کند.

دررفتگی مفصل ران چگونه رخ می دهد؟

دو نوع اصلی دررفتگی زانو وجود دارد که نوع نادر آن جابجایی قدامی است، جابجایی داخلی وضعیتی است که در آن سر استخوان ران جابجا شده و در جلوی حفره استابولوم قرار می گیرد. اما در حرکت خلفی که بیشتر از قبل دیده می شود، سر استخوان ران پشت استابولوم می نشیند.

نوع دررفتگی بر اساس جهت نیروی وارد بر ناحیه ران و موقعیت مفصل ران در زمان آسیب تعیین می شود. شایع ترین علت دررفتگی مفصل ران، ضربه شدید به ران یا مفصل ران مسافر در هنگام تصادف است. یکی دیگر از علل شایع آسیب افتادن از ارتفاع و آسیب های ورزشی است.

بیشتر بدشکلی ها در جایی رخ می دهند که مفصل ران در حدود 90 درجه خم شده باشد (جایی که ساق پا به خط وسط بدن نزدیکتر است). در این حالت نیرویی مستقیماً از زانو و ران وارد مفصل ران می شود. این مکانیسم رایج زمانی اتفاق می افتد که زانوی سرنشین خودرو در تصادف به داشبورد برخورد کند. این تکنیک در بین ورزشکارانی که روی زانو استراحت می کنند بسیار رایج است.

چرا دررفتگی لگن چنین مشکلی است؟

از آنجایی که مفصل ران ذاتاً پایدار است، نیروی قابل توجهی برای غلبه بر ساختارهای تثبیت کننده آن و در نهایت دررفتگی مفصل ران مورد نیاز است. در نتیجه، آسیب های دیگر اغلب همراه با دررفتگی مفصل ران رخ می دهد. به عنوان مثال، افرادی که از دررفتگی مفصل ران رنج می برند، از آسیب دیدگی زانو نیز رنج می برند. همچنین شکستگی استخوان ران یکی از آسیب هایی است که عموما همراه با دررفتگی مفصل ران رخ می دهد.

علاوه بر این، خود مفصل ران اغلب آسیب می بیند. شکستگی استابولوم یکی از شایع ترین انواع آسیب است. گاهی اوقات این شکستگی ها می توانند آنقدر بزرگ باشند که تنها راه ثابت نگه داشتن مفصل، ترمیم شکستگی با جراحی است. در برخی موارد، این ترک ها کوچک هستند. در این حالت، آسیب باعث می شود که قطعات کوچکی از استخوان و غضروف به دور از مفصل شناور شوند. وجود این قطعات شل نگران کننده است زیرا می توانند به تدریج سطوح غضروف مفصل را فرسوده کنند (مانند شن روی پیستون).

سایر صدمات وارده به طور مستقیم به غضروف و لابروم در هنگام تصادفات نیز از مشکلات رایج هستند. اعصاب اطراف نیز ممکن است آسیب ببینند. این ضایعات در 15 درصد موارد ظاهر می شوند. البته آسیب عصبی اغلب موقتی است و خود به خود از بین می رود. با این حال، در برخی موارد این آسیب ها دائمی هستند و می توانند باعث از دست دادن قابل توجه عملکرد و احساس در ساق پا و مچ پا شوند.

در نهایت، هم آسیب و هم درمان آن می تواند جریان خون را در سر استخوان ران کاهش دهد، که پس از آن عارضه دررفتگی استخوان ران است که استئونکروز سر استخوان ران است (استئو = استخوان، نکروز = مرگ). ).

علائم شکستگی لگن چیست؟

خم شدن لگن به قدرت زیادی نیاز دارد و خطر آسیب بیشتر را به همراه دارد. بنابراین دررفتگی مفصل ران با درد شدید همراه است. همچنین شکل پا به میزان قابل توجهی تغییر خواهد کرد و کار آسانی نخواهد بود. در اسکات پشت، پا به سمت داخل حرکت می کند و در مفصل ران می چرخد. در لانژ رو به جلو، پا به سمت بیرون می چرخد. فردی که دچار شکستگی لگن شده است نمی تواند وزن بدن خود را روی پاهای خود تحمل کند و نمی تواند بایستد. در واقع حتی حرکات روزانه نیز دردناک است و فرد می تواند به صورت محدود حرکت کند. در نهایت، اگر آسیب عضلانی وجود داشته باشد، ممکن است عملکرد ساق و پا کاهش یابد و بخشی از ساق و پا احساس خود را از دست بدهد. بنابراین دررفتگی مفصل ران با درد شدید همراه است. همچنین شکل پا به میزان قابل توجهی تغییر خواهد کرد و کار آسانی نخواهد بود. در اسکات پشت، پا به سمت داخل حرکت می کند و در مفصل ران می چرخد. در لانژ رو به جلو، پا به سمت بیرون می چرخد. فردی که دچار شکستگی لگن شده است نمی تواند وزن بدن خود را روی پاهای خود تحمل کند و نمی تواند بایستد. در واقع حتی حرکات روزانه نیز دردناک است و فرد می تواند به صورت محدود حرکت کند. در نهایت، اگر آسیب عصبی نیز وجود داشته باشد، ممکن است عملکرد پا و ساق پا کاهش یابد و احساس در ناحیه پا و مچ پا از بین برود.

تشخیص

درمان اولیه به تشخیص اولیه پزشک بستگی دارد. البته تشخیص عیب و تایید جزئیات آن نیز بسیار مهم است. زیرا به عنوان مثال ممکن است در قسمت پروگزیمال لگن شکستگی هایی ایجاد شود که از حرکت طبیعی لگن جلوگیری می کند (یعنی کج شدن لگن). تشخیص را اغلب می توان با یک رادیوگرافی ساده انجام داد. با این حال، گاهی اوقات سی تی اسکن لگن می تواند به ارزیابی شکستگی هایی که جابجا نشده اند و بنابراین به راحتی در رادیوگرافی دیده نمی شوند، و همچنین شکستگی های آزاد استخوان مفصلی و غضروف کمک کند.

درمان جداسازی استخوان

گزینه درمانی انتخاب شده توسط پزشک به نوع مفصلی که برداشته شده و همچنین به شدت مفصل بستگی دارد. اولین گزینه برای همه دررفتگی ها استفاده از روش رایس (استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع) است. گاهی اوقات پس از استفاده از این روش درمانی، مفصل دررفته به جای خود باز می گردد.

اگر مفصل به حالت عادی برنگردد، پزشک از یکی از درمان های زیر استفاده می کند:

دستکاری یا جابجایی

بی حرکتی

راهنمایی

توانبخشی

تعویض مفصل ران

پس از تایید تشخیص، سر استخوان ران باید به سرعت جابجا شود. برای انجام این کار، تقریبا همیشه بیهوشی مورد نیاز است. هرچه سر استخوان ران بیشتر از مفصل خارج شود، گردش خون در آن مختل می شود و در نتیجه احتمال استئونکروز سر استخوان ران افزایش می یابد.

پس از تعویض مفصل، پایداری باید بررسی شود. در مواردی که شکستگی استابولوم باعث ناپایداری دائمی مفصل شود، شکستگی باید ترمیم شود تا ثبات به مفصل بازگردد. در صورت مشاهده قطعات آزاد، باید با استفاده از جراحی باز یا حداقل آرتروسکوپی برداشته شوند.

آتل و پروتز

ممکن است در اورژانس ناخن بگیرید زیرا همه ناخن نمی زنند. در نهایت، پزشک یا فیزیوتراپ شما تصمیم خواهد گرفت که آیا شما به این وسایل نیاز دارید یا خیر. اگر گچ گرفته‌اید، آن‌ها را فقط باید هنگام خواب بپوشید. هدف این است که از 90 درجه بیشتر شدن لگن جلوگیری کنید و یک بالش بین زانوهای خود قرار دهید تا از له شدن پای دیگر در هنگام خواب جلوگیری کنید. بریس‌ها باید توسط یکی از اعضای خانواده یا مراقب نصب شوند و اگر خودتان از بریس استفاده می‌کنید، باید کمر خود را بالای 90 درجه خم کنید تا دوباره آنها را قرار دهید. همچنین از شخص دیگری بخواهید که ناخن ها را در طول روز بردارد. زیرا راه رفتن یا حرکت را برای شما سخت می کند. تا زمانی که دوباره به پزشک مراجعه کنید (معمولاً 10 روز)، باید از بالش و بریس استفاده کنید. در این مرحله تصمیم می گیرد که آیا می خواهید به استفاده از آن ادامه دهید یا خیر.

دارو

به طور کلی، بیشتر درد شما باید پس از ترمیم مفصل از بین برود. البته اگر همچنان احساس درد می کنید، پزشک مسکن یا شل کننده عضلانی تجویز می کند.

بازسازی

پس از تشریح لگن و مهاجرت آن و هر گونه درمانی، باید لگن و پاهای بیمار و تمام نقاط آسیب دیده بدن وی به طور کلی بررسی شود. بحث های زیادی در مورد زمان شروع تحمل وزن روی مفصل ران وجود دارد، زیرا هیچ اطلاعاتی در مورد خوب یا بد بودن تحمل وزن روی مفصل ران (پس از درمان دررفتگی) وجود ندارد. با این حال، توانبخشی باید به آرامی و در زمان کافی انجام شود. علاوه بر این فیزیوتراپیست شما را در تمرینات توانبخشی راهنمایی می کند.

عمل جراحی

اگر شکستگی به اعصاب یا رگ‌های خونی آسیب برساند، یا اگر پزشک نتواند مفصل را به حالت عادی بازگرداند، جراحی لازم است. همچنین برای کسانی که مفاصل دررفتگی مکرر دارند مانند مفصل شانه، جراحی لازم است. برای جلوگیری از دررفتگی مجدد، بازسازی مفصل و ترمیم سازه های آسیب دیده ضروری است. گاهی اوقات مفصل نیاز به تعویض دارد.

چه نتایجی را می توان انتظار داشت؟

اگر دررفتگی مفصل ران با شکستگی کم یا بدون شکستگی وجود داشته باشد، می توان به سرعت آن را ترمیم کرد و مفصل پس از درمان تثبیت می شود، بنابراین نیازی به جراحی بیشتر نیست و در نیمی از موارد اثر درمان خواهد بود. آن را میخکوب کرد. با این حال، این نوع موارد اغلب اتفاق نمی افتد. زیرا همانطور که قبلا ذکر شد، با التهاب مفصل ران اغلب آسیب های اضافی به غضروف مفصلی و آسیب های استخوانی وارد می شود. گاهی اوقات این وضعیت باعث می شود که مفاصل در مدت طولانی یا کوتاه دچار آرتروز (آسیب دردناک مفصلی به دلیل تجزیه غضروف) شوند. در واقع، خطر آرتروز دردناک لگن پس از دررفتگی مفصل ران نسبتا زیاد است و در حدود 25 درصد موارد رخ می دهد. بدتر نیز آسیب به عروق خونرسانی به سر استخوان ران است که منجر به استئونکروز (مرگ سر استخوان ران) می شود. همانطور که قبلا ذکر شد، در این حالت استخوان به طور کامل از بین می رود و این مشکل اغلب باعث ایجاد مفصل می شود و در بیشتر موارد غضروف پوشاننده مفصل آسیب می بیند - استخوان ها. به طور کلی این مشکلات در نهایت منجر به تخریب سر استخوان ران می شود.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که این عوارض (دررفتگی مادرزادی مفصل ران) می تواند تأثیر جدی بر طول عمر فرد داشته باشد و هر یک از آنها بیشتر پس از جابجایی مفصل ران رخ می دهد. هر دوی این مشکلات می توانند بلافاصله یا سال ها پس از آسیب رخ دهند. اما در همه موارد باعث درد شدید و محدودیت تحرک (حتی راه رفتن ساده) می شوند. برای از بین بردن این علائم اغلب نیاز به تعویض مفصل ران است. به همین دلیل بروز چنین عوارضی در یک ورزشکار ممکن است به معنای پایان دوران ورزشی حرفه ای او باشد.